یادم هست که چند سال پیش یک شوخی اینترنتی دست‌به‌دست می‌شد که:
«افرادی که صبح‌های زود مشغول دویدن هستند و بعد به خانه می‌آیند و دوش می‌گیرند و سر کار می‌روند فتوشاپ هستند.»
این روزهای سخت که از زمین و آسمان خبرهای بد می‌رسد، خودم را مجبور کرده‌ام که حتما بعد از نماز صبح بیرون بروم و بدوم، روی ذهنم و باورها و توانایی‌هایم کار کنم و کم‌کم جزء همان اقلیتی بشوم که از نظر دیگران «فتوشاپ» هستند.
در بازی‌های کامپیوتری، سخت‌ترین دشمن که معمولا در قالب غول مرحله‌ی آخر دیده می‌شود، بیشترین تاثیر را در بهبود مهارت‌های بازیکن دارد. یعنی مجبوری آنقدر خودت را بالا ببری که از آن غول هم بتوانی بگذری. یعنی باز هم این تویی که رشد می‌کنی تا توانت از زور غول بیشتر شود …
در این روزهای سخت، بهتر دریافته‌ام که بزرگترین غول و دشمن و مانعی که در برابر پیشرفت، سلامتی و موفقیت من وجود دارد خودم هستم. اگر بتوانم از خودم عبور کنم، مانع‌های دیگر قدرت چندانی نخواهند داشت.
این شرایط سخت محیطی، انگیزه‌ای شده که بیشتر به مصاف خودم بروم. ترس‌ها، تردیدها و نقاط ضعفم را بشناسم و نقاط قوتم را قدر بدانم.
من این حقیقت را پذیرفته‌ام که مهار ارز و طلا و کالاها در دست من نیست، ولی مهار خودم را که می‌توانم در دست بگیرم. اگر نرخ ارز ده برابر می‌شود، چه بهتر که ارزش خودم را صد برابر کنم. با نظم بیشتر، رشد شخصی بیشتر، حمله بیشتر به ترس‌ها و نقاط ضعفم، بهبود مهارت‌هایم، توجه به سلامتی و افکار و ارزش‌هایم …
از همین روست که تصمیم گرفته‌ام جزء آن اقلیت فتوشاپی باشم. اصلا ساده نیست، ولی ارزشش را دارد که در حد توانم، تلاش کنم.
(توضیح: فتوشاپ مشهورترین نرم‌افزار ویرایش عکس است که معمولا از آن برای دستکاری تصاویر استفاده می‌شود. وقتی اصطلاحا گفته می‌شود که چیزی فتوشاپ است، یعنی واقعی نیست.)