این که موجودی که حتی در فهرست موجودات زنده هم قرار نمی‌گیرد و پنج میلیون بار از یک آدم کوچک‌تر است، اینچنین اقتصاد و سلامتی و روابط میلیاردها انسان مغرور قرن بیست و یکمی را تحت تاثیر قرار دهد بیش از آن که ترسناک باشد، قابل تامل است. ما گاهی نیاز به تلنگر داریم که فکر نکنیم مرزهای هستی را درنوردیده‌ایم.
طی سال‌ها مطالعه درباره‌ی رشد شخصی نکاتی را از بزرگان آموخته‌ام که بعضی از آنها را در اینجا می‌نویسم. امیدوارم از افرادی باشیم که ضمن رعایت نکات بهداشتی، این نکات را هم بسیار جدی می‌گیریم:
۱- روی چیزهایی تمرکز کنیم که حال خوبی به ما بدهد. روی خواسته‌ها و داشته‌ها. از چیزهایی بگوییم که می‌خواهیم. خوب دقت کنیم که افرادی که یکسره مشغول شکایت از ناخواسته‌ها و ناداشته‌های خود هستند چقدر در زندگی، مسائل مالی و تندرستی مشکل دارند. راه خود را از اکثریت جدا کنیم. به جای آن که بگوییم من بیماری نمی‌خواهم بگوییم من سلامتی می‌خواهم. به جای آن که بگوییم من این شغل لعنتی را نمی‌خواهم بگوییم که چه شغلی می‌خواهیم. شاید برای شما جالب باشد که بیشتر از ۸۰ درصد مردم واقعا نمی‌دانند چه می‌خواهند. آنها فقط از ناخواسته‌ها اطلاع دارند. فلان همسایه، فلان همکار، همسر و فرزند بداخلاق، این شغل بد، این محل کار، این شهر، آن مسئول، این زندگی، این درآمد، این بیماری … را نمی‌خواهند. جزء این دسته نباشیم.
۲- شکرگزار باشیم. این ویروس کوچک تازه به یاد خیلی‌ها آورده که یک بار هم شکرگزار یک مهمانی یا مسافرت ساده نبوده‌اند. شکرگزار این نبوده‌اند که چه ساده عزیزی را در آغوش می‌گرفتند یا دستی را به گرمی می‌فشرده‌اند.
۳- شاید به قانون جذب اعتقاد نداشته باشیم. مهم نیست. این قانون کارش را می‌کند. به هرچه بیشتر فکر کنیم بیشتر جذبش می‌کنیم. پس چه بهتر که روی موضوعات مورد علاقه تمرکز کنیم. دیدن و شنیدن اخبار بد را به صفر یا حداقل برسانیم تا سلامتی و اتفاقات خوب بیشتری جذب ما شوند.
۴- بسیاری از ما در این روزها خانه‌نشین هستیم. این یک فرصت طلایی و تکرارنشدنی است که خودمان را رشد بدهیم. صدها کار ارزشمند می‌توان کرد. مطالعه، دیدن فیلم‌های خوب، موسیقی، لذت‌بردن از حضور در کنار خانواده و کودکان، تقویت زبان، یادگیری یک مهارت جدید … در حقیقت صدها موضوع را می‌توان نوشت.
۵- اگر فکر می‌کنیم چرا اینقدر مشکل در این دنیا باید وجود داشته بشد، چرا ویروس و بیماری و سیل و زلزله و گرفتاری و مرگ .. است بدان معنی است که سازوکار جهان را درک نکرده‌ایم. اصلا قرار نیست جهان بدون مشکل باشد. آدمی بدون مشکل رشد نمی‌کند. تمام اختراعات و پیشرفت‌های ما انسان‌ها، پاسخی به مشکلاتی است که تجربه کرده‌ایم. بارها به خود بگوییم که مشکل مهم نیست، واکنش ما در برابر مشکل است که اهمیت دارد.
۶- شاید معنوی باشیم، شاید هم نباشیم. اما اگر به دنبال آرامش هستیم یک منبع قابل اتکای معنوی پیدا کنیم.
۷- برای دیگران خیر بخواهیم تا به ما خیربرگردد. به دیگران مهر بورزیم. این روزها با همه مهربان‌تر باشیم. دعا می‌کنم که روزی برسد که ما انسان‌ها، در تکثیر عشق جدیت یک ویروس را داشته باشیم. دعا می‌کنم روزی برسد که چند نفر عاشق، بتوانند دنیایی را به مرض عاشقی مبتلا کنند. دعا می‌کنم این دنیا، روزی و روزگاری دنیای عاشقان شود و ویروس‌های عشقی، جای خود را به عشق‌های ویروسی بدهند.