آن کس که حتی برای ثانیهای عاشقانه زیسته باشد، معنای دلهرهآور، شیرین و پرتلاطم «انتظار» را درک میکند.
آن لحظاتی که تمام آفرینش، در سکون و سکوت در برابر تو ایستاده و گذر ثانیهها، چون پتک آهنگران بر قلبت میکوبد که: «دیر کرد. چرا نمیآید؟»
و این، «عشق» است.