این مقاله برای کانال تلگرامی تفکر سیستمی نوشته شده است.
وقتی همهروزه پشت فرمان خودرو، مادران بسیاری را میبینم که دست فرزند خردسال خود را گرفتهاند و او را از چراغ قرمز عابر عبور میدهند و کوچکترین آگاهی نسبت به پیامدهای کار خود ندارند، افسوس و دریغ عظیمی وجودم را میگیرد.
کاش این مادران به این سطح از آگاهی میرسیدند که این اصرار بر قانونشکنی و بیتوجهی به حق و نوبت دیگران، چه تاثیر عظیم و عمیقی بر فرزند خردسال آنها باقی میگذارد و به مرور از او یک شخص بیمبالات و قانونشکن خواهد ساخت.
کاش میدانستند که با این رفتار به طور مرتب به او میگویند: قانون که مهم نیست، چراغ که مهم نیست، حق تقدم دیگران که مهم نیست، این فقط من وتوییم که حق داریم هرکاری بکنیم و حتی بهاندازهی ۳۰ ثانیه برای همشهریان و همنوعان خود ارزش قائل نباشیم.
آیندهی هر اجتماعی را بیش و پیش از هر چیز، مادران آن اجتماع میسازند. چرا که تاثیری که مادر در چند سال اولیهی عمر بر شخصیت فرزند خود –تا پایان عمر او- میگذارد غیرقابل انکار است.
ای کاش مادران ما بدانند که هر اشتباه کوچکی که در ۳-۴ سال اول زندگی کودک خود تکرار میکنند، چه پیامدهای جبرانناپذیری در بزرگسالی او به بار خواهد آورد. به قول بزرگی تنها کافی است یک مادر مرتب به کودک خود بگوید مبادا این خوراکی را که به تو دادم به کودکان دیگر بدهی و به همین سادگی، کودک را آمادهی تنهایی، انزوا، خودخواهی و بیتوجهی به دیگران در بزرگسالی بکند.
ای کاش هریک از ما، زن و مرد، بدانیم که هر بذری که برای رشد و آگاهی دختران، زنان و مادران اجتماع بکاریم صدها برابر آن را در آیندهی کشورمان برداشت خواهیم کرد و این مساله را جدی بگیریم.
https://t.me/systemsthinking