در این روزها و ماه‌ها با حجم زیاد رویدادهای ناگوار چه می‌کنید؟ می‌دانیم که اگر بخواهیم شکایت کنیم بهانه بسیار است. از بخل آسمان تا لرزه‌های زمین.
باور من این است که اگر بی‌ایمانی تنها یک نشانه داشته باشد، آن یک نشانه، ناامیدی است. آنجا که باور و امید وجود داشته باشد، حضور گرم خداوند را نیز می‌توان حس کرد. از همین رو مدت‌هاست که گله و شکایت از زمین و زمان را به حداقل رسانده‌ام. به طور خلاصه، باور دارم روشن‌کردن شمع، بهتر از لعن تاریکی است.
این روزها نیز به جای تمرکز بر مشکلات فراوانی که هست، بر نکات مثبت زندگی خود و دیگران توجه بیشتری می‌کنم. شما هم می‌توانید کارهای مورد علاقه‌ی خود را به فهرست زیر اضافه کنید:
. هر روز برای تعدادی از بستگان و دوستان نزدیکم، انرژی مثبت و فایل‌های آموزنده و امیدبخش می‌فرستم.
. هر روز چند دوست خود را در نظر می‌آورم و برای آنها طلب خیر و برکت و شادی و تندرستی می‌کنم.
. در حین رانندگی، صبوری بیشتری نسبت به رفتارهای نابهنجار بعضی از مردم نشان می‌دهم.
. با جدیت بیشتری، ورزش روزانه‌ام را انجام می‌دهم.
. سعی می‌کنم محیط خانه گرم و شاد باشد.
. به دلیل کندی یا قطع رسانه‌های اینترنتی، با موبایل و تلفن بیشتر تماس می‌گیرم تا صدای دوستانم را بیشتر بشنوم.
. بیشتر و بیشتر از خدای بزرگ شکرگزاری می‌کنم تا از او برکت و امید بیشتری دریافت کنم.
. می‌آموزم، می‌آموزم … هر روز در حال یادگیری هستم.
. زمان بیشتری را با هنر می‌گذرانم. فیلم، موسیقی، ادبیات، شعر …
من فکر می‌کنم
هرگز نبوده قلبِ من
اینگونه
گرم و سُرخ
احساس می‌کنم
در بدترین دقایقِ این شامِ مرگ‌زای
چندین هزار چشمه‌ی خورشید
در دلم
می‌جوشد از یقین؛
احساس می‌کنم
در هر کنار و گوشه‌ی این شوره‌زارِ یأس
چندین هزار جنگلِ شاداب
ناگهان
می‌روید از زمین … (احمد شاملو)